Job 2

Rozdział 2

1 I znowu pewnego dnia, gdy synowie Boży ^a przybyli ^b, aby stanąć przed Panem ^c, wśród nich przyszedł też szatan, aby stanąć przed Panem. 2 Wtedy Pan powiedział do szatana: Skąd przychodzisz? Szatan odpowiedział Panu ^d: Krążyłem po ziemi i przechadzałem się po niej. 3 Pan zapytał szatana: Czy zauważyłeś mojego sługę Hioba – że nie ma nikogo mu równego na ziemi? To człowiek doskonały i prawy, bojący się Boga ^e i stroniący od zła. On jeszcze trwa w swojej prawości ^f, choć ty mnie pobudziłeś przeciw niemu, abym go niszczył bez powodu. 4 Szatan odpowiedział Panu: Skórę za skórę; wszystko, co człowiek ma, odda za swoje życie; 5 Ale wyciągnij tylko swoją rękę ^g i dotknij jego kości i ciała ^h, a na pewno będzie ci w twarz złorzeczył. 6 Wtedy Pan powiedział do szatana ⁱ: Oto jest w twojej ręce, ale jego życie zachowaj. 7 Wyszedł więc szatan sprzed oblicza Pana i dotknął Hioba bolesnymi wrzodami, od stóp aż po czubek głowy. 8 A ten wziął skorupę, aby się nią skrobać, i siedział w popiele. 9 Jego żona powiedziała mu: Jeszcze trwasz w swojej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj. 10 I odpowiedział jej: Mówisz, tak jak mówią głupie kobiety. Czy tylko dobro będziemy przyjmować od Boga ^j, a zła przyjmować nie będziemy? W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył swymi ustami. 11 A gdy trzej przyjaciele Hioba usłyszeli o całym nieszczęściu, które spadło na niego, przyszli, każdy ze swego miejsca: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Umówili się bowiem, aby przyjść i wraz z nim lamentować, i pocieszyć go. 12 A gdy z daleka podnieśli swoje oczy, nie poznali go. Podnieśli swój głos i płakali, a potem każdy z nich rozdarł swój płaszcz i rzucał proch w górę na swoją głowę; 13 I siedzieli z nim na ziemi przez siedem dni i siedem nocy i żaden z nich nie przemówił do niego ani słowem. Widzieli bowiem ogrom jego bólu.